ลมหวน

ABSTRACT

“แต่วีเปลี่ยนไปมากเลยนะ” เพื่อนผู้หญิงอีกคนทักท้วงเมื่อบุคลิกของฉันในวันนี้ต่างจากเมื่อก่อนอยู่บ้าง หรืออาจจะแทบไม่เหลือเค้าเดิมเลย ดีมากไป ใช่ว่าจะเอาใจใครได้… เรียบร้อยมากๆ ใช่ว่าจะมัดใจใครอยู่… “บูมชอบแบบนี้นะ สวย น่ารัก มีเสน่ห์” บูมรีบพูดชื่นชม ส่วนคนข้างๆฉันไม่รอช้าที่จะเหยียดยิ้มดูถูก อยากจะรู้นักว่าใครจัดที่นั่งให้ฉันกับคนรักเก่า ‘ที่ไม่มีใครล่วงรู้ความสัมพันธ์มาก่อน’ ต้องมานั่งอยู่ข้างๆกัน ความบังเอิญอย่างนั้นเหรอ? “จองนะๆ ขอจองตัวบอสไปร้องเพลงวันแต่งงานลี่นะ” สาลี่เอ่ยบอกในตอนที่เจ้าตัวเดินกลับเข้ามานั่งกับกลุ่มเพื่อนหลังจากที่ร้องเพลงเสร็จ “ไม่ค่อยว่างเลยสาลี่” บอสปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใย แม้จะมีการอ้างในเรื่องของเวลาก็ตาม ก่อนจะตามด้วยบทสนทนาที่ทีเล่นทีจริง “งั้นช่วยหานางเอกมิวสิคเพลงใหม่ให้หน่อยดิ บอสจะได้ตัดตรงนี้ออกจากหัว จะได้มีเวลาไปช่วยสาลี่” “หายากขนาดนั้นเลยเหรอ มันต้องมีคนไปแคสอยู่แล้วไหม ค่ายเพลงใหญ่ขนาดนั้น” ตูมตามถามด้วยความสงสัย ซึ่งฉันก็แอบคิดตามเหมือนกัน ก็แค่นางเอกเอ็มวี... “มันยากเพราะไอ้นี่เนี่ยแหละ! ” บอสชี้นิ้วไปที่คนรักเก่าของฉัน ที่นั่งไม่พูดไม่จากับใคร ตั้งแต่ที่เห็นหน้าฉันในงาน “คนนั้นก็ไม่เอา คนนี้ก็ไม่เหมาะ คัดกันจนงานไม่เดิน” บอสบ่นแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม “เปลี่ยนพระเอกดิง่ายดี” ปลาบปลื้มผู้ชายที่เคยดี พูดอย่างไม่รักษาน้ำใจ แต่อีกฝ่ายกลับไม่ถือโทษเลย “แค่มีมึงอยู่ในเพลง ยอดวิวกูก็แหลกลาญแล้ว มึงห้ามทิ้งกูนะเว้ยไอ้ปลื้ม! ” บอสชนแก้วกับเขา จากนั้นก็ได้หันมากระทบแก้วกับฉันด้วย “นี่เหล้าเหรอ?” บอสถามและมองเหมือนเป็นของประหลาดกับการที่มันวางอยู่ตรงหน้าฉัน ทันใดนั้นคนข้างๆฉันก็ตอบออกไป “เหยี่ยวกูมั้ง” “วีคงรักมึงมากเลยเนอะ” “…” ฉันชะงัก เมื่อบอสพูดถึงเรื่องความรู้สึก หรือว่าบอสจะรู้อะไร? “รักมากถึงยอมกินเหยี่ยวมึงอะ” บอสหัวเราะออกมา ฉันจึงคลายความสงสัย ที่แท้ก็แค่เรื่องตลก ‘ที่ฉันขำแทบไม่ออก’ “ว่าไงสาลี่! มีนางเอกมาเสนอป้ะ บอสจะไปช่วยงานสาลี่เลย ฟรีด้วย” บอสวกเข้าเรื่องเก่าด้วยการหันไปร้องถามสาลี่และมีข้อเสนอที่น่าสนใจ “ปรารถนาไง” ตูมตามเสนอชื่อจริงของฉันโดยที่ไม่ถามความคิดเห็นใดๆ “ได้ไหมวี ถือว่าช่วยๆเพื่อน” สาลี่แสดงสีหน้าเว้าวอน “บอสมีค่าตัวให้ด้วยนะ แถมยังประกบพระเอกดังอีกด้วย” นักร้องหน้าใหม่อย่างบอสนำเสนอ “คนกันเองทั้งนั้น น่าจะทำงานกันง่าย” เพื่อนร่วมห้องอีกคนก็เห็นดีเห็นงาม “วีคงสวยน่าดู” บูมชื่นชม “ถ้าวีช่วยบอส บอสก็ช่วยสาลี่” บอสย้ำจริงจัง ในขณะที่อีกคนกำลังไม่พอใจ “ถามกูบ้างก็ดี” “มึงไม่เอาวีเหรอวะ?” บอสร้องถามด้วยความแปลกใจ ส่วนตัวเขาตอบอย่างไม่สนใจใคร… “อืม กูไม่เอา”